XIX MiOKO \ZASADY REDAGOWANIA TEKSTÓW DO TOMU POKONFERENCYJNEGO

ZASADY REDAGOWANIA TEKSTÓW DO TOMU POKONFERENCYJNEGO

Objętość artykułu (wyłącznie w formatach doc lub rtf) nie powinna przekraczać 15 stron znormalizowanego maszynopisu (tj. 27 000 znaków ze spacjami, wliczając: słowa kluczowe, abstrakt i informację o autorze). Do tekstu artykułu prosimy dołączyć notę o autorze (krótki biogram), a także streszczenie artykułu w języku polskim i angielskim, tytuł i oraz słowa kluczowe (keywords) w języku polskim i angielskim. Angielskie streszczenie powinno zawierać uzasadnienie podjętych badań i prezentację wyników.

Ponadto prosimy Autorów o przygotowanie abstraktu zawierającego: imię i nazwisko Autora, oryginalny tytuł artykułu oraz tytuł w angielskiej wersji językowej. Prosimy także, by w przypadku tekstów w alfabecie cyrylickim pamiętać o transliteracji w abstrakcie imienia, nazwiska oraz tytułu tekstu.

ZASADY PRZYGOTOWANIA TEKSTU

I. Tekst główny

Elementy stałe artykułu oraz informacje ogólne:

  • Tekst zapisany czcionką Times New Roman 12 punktów z interlinią 1,5.
  • Imię i nazwisko autora (bez stopni/tytułów naukowych, czcionka 14 punktów), w wersie poniżej adres e-mail (czcionka 10 punktów).
  • Tytuł artykułu (czcionka 16 punktów).
  • Abstrakt w języku angielskim (abstract) 6–8 zdań – koniecznie z tytułem artykułu przetłumaczonym na język angielski.
  • Keywords (6–10 słów kluczowych w języku angielskim) – czcionka półgruba; same słowa wymienić należy po dwukropku, oddzielone średnikiem.
  • Nota o Autorze tekstu: 4–6 zdań. Nota powinna zawierać afiliację oraz podstawowe informacje o dorobku naukowym i zainteresowaniach badawczych Przykład noty znajdą Państwo tutaj.
  • Części artykułu, takie jak wstępy, wprowadzenia itp., oznaczyć trzeba czcionką półgrubą (bez kursywy) i numerować cyframi arabskimi.
  • Cytowana literatura powinna być zebrana na końcu każdego artykułu pod hasłem Literatura.
  • Cytaty zapisujemy w dwojaki sposób: fragmenty tekstu nie dłuższe niż 4 wersy cytujemy za pomocą cudzysłowu, prostą czcionką. Jeśli cytat jest dłuższy, należy wyodrębnić go z tekstu głównego i zapisać mniejszą czcionką (10 punktów), od nowego akapitu, z wcięciem tabulatorowym. Opuszczenia w cytacie oznaczamy za pomocą: (…), a cudzysłów w cudzysłowie w następujący sposób: „«słowo»”
  • Kursywą oznaczmy słowa obcojęzyczne oraz motto, zaś wyróżnienia wytłuszczamy pismem pogrubionym.
  • Znak myślnika zaznaczamy półpauzą: – (nie dywizem: – czy pauzą: —).
  • Wyliczenia zapisujemy od myślników lub cyfr arabskich.

II. Przypisy

Przypisy bibliograficzne należy przygotować za pomocą przypisów oksfordzkich (harwardzkich), wykazując literaturę wewnątrz tekstu. Wykorzystywane źródła zapisujemy w nawiasie, wymieniając nazwisko autora, rok wydania pozycji oraz stronę. Jeśli autorów jest więcej niż dwóch, podajemy jedynie nazwisko pierwszego (głównego) autora, dodając skrót et al. Na przykład:

(Wolański 2011: 234)

(Mikułowski-Pomorski, Nęcki 1983: 62)

(Aronson et al. 1997: 15)

  • Dodatkowo w przypisie można zaznaczyć informacje o referowaniu dłuższego fragmentu tekstu, na przykład

(cf. Wolański 2011: 234).

  • Nie stosujemy w zapisie przypisów określeń łacińskich, typu ibidem i op. cit. Każda pozycja powinna zostać opisana nazwiskiem autora. Nazwisko autora można pominąć, jeśli zostało już ono wymienione w zdaniu poprzedzającym przypis.  Np. „Jak podaje w swym utworze John Searle (1979: 45) nie ma potrzebny…”
  • Wymieniając więcej niż jedną publikację, przedstawiamy je w kolejności chronologicznej:

(Jaroszewicz 1966a: 65–68, Ihnatowicz et al. 1996: 13–21, Wolański 2011: 234).

  • W przypadku cytowania kilku publikacji tego samego autora, wydanymi w tym samym roku, odróżniamy je dodatkowo małą literą alfabetu.

(Jaroszewicz 1966a: 65–68)

(Jaroszewicz 1966b: 78).

Należy pamiętać, by zastosowany w odsyłaczach zapis alfabetyczny (dotyczący tego samego roku wydania) był odzwierciedlony w Literaturze na końcu artykułu.

  • Inicjał imienia autora jest podawany tylko w sytuacji, gdy mamy do czynienia z tym samym nazwiskiem dwojga autorów i pozycją wydaną w tym samym roku:

(A. Nowak 2002: 76)

(B. Nowak 2002: 168)

  • Przypisy inne niż bibliograficzne zapisujemy numerycznie na dole strony.

III. Literatura

Nie numerujemy poszczególnych pozycji. Obowiązuje układ alfabetyczny. W przypadku bibliografii w dwóch alfabetach (łacińskim i cyrylickim), poszczególne pozycje zamieszczamy oddzielnie dla każdego alfabetu; o kolejności decyduje język tekstu.

Podstawowy schemat elementów w bibliografii: nazwisko i inicjał imienia autora, data wydania, tytuł, miejsce wydania. W opisie prosimy stosować następujące skróty: red. / przeł. / w: / nr / t. / z. / s. Ważne: opis (skrót) poszczególnych pozycji w Literaturze musi odpowiadać językowi tekstu.

Jeśli jest kilka miejsc wydania, to między nimi dajemy półpauzę bez spacji, np. Kraków–Warszawa–Poznań. Nazwę serii zapisać należy w cudzysłowie i dużymi literami.

  • Autor lub kilku autorów

Giddens A., 2001, Nowoczesność i tożsamość, Warszawa.

Daab W., 1993, Indywidualizm a poglądy społeczno-polityczne, w: Wartości i postawy społeczne a przemiany systemowe, red. J. Reykowski, Warszawa.

Słodczyk R., 2009, Znaczenie listu w malarstwie XVII i XVIII wieku oraz w ówczesnej powieści epistolarnej, „Przestrzenie Teorii” nr 12, s. 165–191.

Zysk T., 1990, Orientacja prorozwojowa, w: Orientacje społeczne jako element mentalności, red. J. Reykowski, K. Skarżyńska, M. Ziółkowski, Poznań.

  • Zapis bibliograficzny odwołujący się do publikacji wydanych w tym samym roku

Jaroszewicz A., 1966a, Środki i formy reklamy stosowane w handlu wewnętrznym na różnych szczeblach w różnych ogniwach i branżach, Warszawa.

Jaroszewicz A., 1966b, Zarys rozwoju reklamy, Warszawa.

  • Praca zbiorowa (najpierw nazwisko i inicjał imienia redaktora, skrót: (red.), rok wydania, tytuł, miejsce wydania)

Reykowski J. (red.), 1993, Wartości i postawy społeczne a przemiany systemowe, Warszawa.

  • Prace niepublikowane

Balicki W., 2003, Bezrobocie a długookresowa stagnacja transformacyjna, praca niepublikowana, s.l., powielony wydruk komputerowy.

  • Publikacje elektroniczne

Przybyszewski T., 2007, Wyczucie humoru, „Integracja” nr 4, <http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/11716?print_doc_id=19718>, 1.10.2010.

Kopaliński W., 2010, Wielki multimedialny słownik Władysława Kopalińskiego, CD-ROM, Warszawa.